Afgelopen zondag 26 januari kwamen we bijeen rondom het thema de winter vieren. De winter is een seizoen van reflectie, zich terugtrekken, dromen en nieuwe plannen maken. Dromen kunnen waargemaakt worden wanneer je de inspanningen verricht die daarvoor nodig zijn en je op een gegeven moment de hulp krijgt die je nodig blijkt te hebben. Welke droom of dromen heb jij? Hoe maak je die waar? En met behulp van wie? Die laatste vraag is niet onbelangrijk, want we hoeven het echt niet allemaal alleen te doen. Gemeenschappen vormen waarin we ons kunnen ontwikkelen is bijvoorbeeld een droom van iemand. Dat er vormen bestaan waarin de inhoud soepel zijn of haar weg vindt. ‘De wet is er voor ons, maar niet andersom’, was eeen uitspraak van iemand anders. De vorm mag zacht blijven, doorstraalt met licht en liefde. Op die manier kunnen ook kinderen die in de huidige schoolsystemen niet mee kunnen mogelijk toch een plaats krijgen. Hier zijn betrokken docenten en teamleiders al jaren naar op zoek. Hoe kunnen we die vormen samen maken?

De Zin(g) in zelf is ook een vorm, we zingen gedurende het uur vier Taizé- en Iona liederen. Deze zijn meditatief. Er is één persoon die een korte inleiding geeft op het thema. Soms is dat verrassend, met een andere invalshoek dan je misschien had verwacht. Altijd is er een uitdagende vraag, die gaat over mens worden. Wat betekent het om mens te zijn? Hoe kan ik de persoon worden, die ik wil zijn? Hoe wil ik dan zijn? Wat wil mijn wil? Dit soort vragen komen steeds weer terug. Ook delen we meegebracht eten om samen van te lunchen in een potluck lunch en er is warme thee en koffie.

We waren deze zondag met zeven mensen bijeen, de vorige keer vier, daarvoor met tien en we begonnen met vijf. Er is inmiddels een kerngroep van ongeveer vijf mensen die vaker komt en wil blijven komen. We gaan hier dus gewoon mee door. Wil je ook een keer kennismaken? Kom dan gerust langs, want er is nu nog plaats genoeg!